Bezsenność można pokochać albo znienawidzić. Najczęściej przychodzi wtedy gdy tylko sen mógłby dać ukojenie. Ja żyję z nią od dawna, zaprzyjaźniłyśmy się i jest częścią mnie. Gdy dzieje się coś, co szczególnie nas dotyka, gdy podejmujemy indywidualne decyzje i decydujemy się iść pod prąd, wydaje się że cały świat na nas patrzy a nikt inny nie ma takich rozterek jak my. Nic bardziej mylnego...
Dziś wszystko jest zmienne, od pogody po zdrowie. Aaaaaa nie wszystko, póki co, moje poczucie humoru pozostaje bez zmian i tyle w tym całym nieszczęściu dobrego że wreszcie była okazja pooglądać zaległe skecze.
Rzygam tematem koronawirusa i w końcu muszę to „głośno” napisać bo się w ch… uduszę.
Wsiąkłam właśnie w działaniach nad większym projektem, może i nawet zbyt dużym na kilkuosobowy team bez wiedzy prawniczej i potężnych pieniędzy.
Święta to doskonała okazja żeby wreszcie nadgonić towarzyskie zaległości.
Ze szczęściem jest jak z pieniędzmi, to co dla jednych jest „tyle co kot napłakał” dla innych będzie fortuną.
Z eM jestem ponad dwadzieścia lat. Formalnie dwadzieścia, bo nieformalnie znamy się jeszcze o wiele dłużej.
Robimy to niemal codziennie. W sklepie, na ulicy, w pracy i urzędach. Gdziekolwiek pójdziemy spotykamy drugiego człowieka z którym w mniejszym lub większym stopniu musimy się zintegrować.
